De ene voet voor de andere...

Na anderhalve dag van familie-gezelligheid is het de hoogste tijd om adem te halen. En wat is er dan heerlijker dan met de Liefste te wandelen op de Veluwe. Het regende, niet merkbaar maar toch wel zo dat we langzaamaan steeds natter werden. De stilte was niet alleen hoorbaar maar vooral voelbaar. Vredig zetten we de ene voet voor de andere op onze aarde. Wat een geluk op pad te zijn, in stilte, aanwezig in dit moment, en dit moment alleen. Onder onze ene voet vrijheid, onder onze andere voet vreugde.