Shukke Tokudo II (ik beloof)

Na de Head Shaving is het tijd voor de Shukke ceremonie. De wijding is in tegenstelling tot het scheren van het hoofd openbaar.

De wijding begint met het tonen van berouw. Alles kan alleen helemaal vernieuwd en ververst worden als al het onheilzame oude karma wordt erkend en er berouw wordt getoond. We zingen daarbij het vers van berouw:

Al het onheilzame karma,

van oudsher door mij veroorzaakt,

in woord, daad en gedachten,

vanwege mijn grenzeloos willen, weigeren en niet-zien.

Voor dit alles toon ik mijn berouw.

Hierna gaat de ceremonie verder met het hernieuwen van de leefintenties en het afleggen van de drie monniksgeloften. Shukke ontvangen draait om de gelegenheid om opnieuw de precepts; de leefintenties te ontvangen/te beloven en er nog 3 grote geloften aan toe te voegen. Met deze extra geloften verbind ik me nog steviger met de Boeddha, Dharma en Sangha. De drie nieuwe geloften die horen bij de monnikswijding zijn:

1. Ik beloof mijn hele leven te wijden aan de Boeddha, Dharma en Sangha.

2. Ik beloof mijn leven te leven in de geest van thuisloosheid en mijn gehechtheden los te laten.

3. Ik beloof mijn leven te leven in eenvoud en geen rijkdom of roem na te jagen.

   
   

Ik moest even slikken van ontroering toen ik ze uitsprak zo in het volle licht in het bijzijn van de Sangha en mijn gezin en beste vrienden. Na het afleggen van deze geloften volgt het aankleden van de novice-priesters die tot dan nog in hun witte kimono, eigenlijk hun ondergoed zitten. Er worden door monniken meerdere lagen van kleding gedragen. Op mijn lichaam zit eerst Westers damesondergoed, dan een Japanse jibei en kimono (wit), dan volgt een Chinese koromo (zwart) en als laatste een Indiase O'kesa (zwart). Eigenlijk maakt de kleding een boeddhistische reis in de tijd. Immers het Zen Boeddhisme ging van de historische Boeddha vanuit India naar China en eindigde in Japan en bestaat nu ook in het Westen. Als ontvanger hoef je niets te doen. Je wordt aangekleed door een mede monnik of senior Sangha-lid. In mijn geval was dat Annetje Jikai Sensei. Een heel bijzonder en teder moment.

Daarna wordt door de Officiant, Irène Roshi het allerlaatst hoofdhaar verwijderd als teken van de laatste absolute onthechting. Zo nieuw als een baby voelde ik me. Helemaal vers en fris.

Vervolgens wordt de O'kesa, het kleed van de Boeddha uitgereikt. Normaal maak je als monnik zelf je eigen O'kesa maar ik heb de oude, zwarte O'kesa van mijn leraar geschonken gekregen. Een hele eer. Zijzelf ontving die 30 jaar geleden bij haar eigen Shukke ceremonie.

Bij het ontvangen en omdoen van de O'kesa zingen wij samen met de Sangha het vers van de O'kesa:

Weids is het kleed van bevrijding,

een vormloos veld van weldaad.

Ik draag de leer van de Boeddha,

alle levende wezens bevrijdend.

Je krijgt niet alleen de kleding uitgereikt maar ook een eenvoudige bedelkom en de lineage ofwel de bloedlijn waartoe je behoort. Ik hoor bij de White Plum lineage die via Roshi Irène, Roshi Joan, Roshi Bernie Glassman en Roshi Maezumi terugloopt naar de historische boeddha. Zij zijn mij in deze spirituele stap voorgegaan en dat is een hele inspirerende gedachte.

Daarna is het tijd voor felicitaties en cadeautjes. Merijn en de kinderen waren er bij. Het was fijn om bij zoiets groots en ingrijpends je liefste mensen naast je te hebben en af en toe naar ze te kunnen kijken en dan bemoedigend te worden toegeknikt en geglimlacht. Ik voelde zoveel liefde en vrijheid. Het heeft mij tot het diepst van mijn hart en ziel ontroerd.