Voor de bocht
- Els Nyozen
- 14 nov 2024
- 1 minuten om te lezen
Een keer in de maand faciliteer ik een online koan studiegroep waarin we oefenen met koans uit de collectie van Het verborgen licht. Een collectie koans uit 2500 jaar boeddhistische geschiedenis waarin vrouwen een hoofdrol spelen, opgetekend door Susan Moon en Florence Caplow. Ik ben verknocht aan deze verhalen en vind het belangrijk dat zij tot leven worden gebracht door studie en dialoog. Daar zet ik me van harte voor in.
Afgelopen week ging het over de koan De ouden vrouw van de berg Wutai. In deze koan spelen op weg zijn, rechtdoor gaan en je eigen pad bewandelen centraal. Daar past heel mooi het gedicht: Voor de bocht van Fernando Pessoa bij.
Voorbij de bocht in de weg
ligt misschien een plas en misschien een kasteel.
Ik weet het niet en ik vraag het niet.
Zolang ik op de weg loop voor de bocht
zie ik slechts de weg voor de bocht.
Want ik kan niets anders zien.
Ik zou er niets aan hebben naar de andere kant te kijken
naar dat wat ik niet zie.
Als er mensen zijn voorbij de bocht
laten die zich dan bezighouden met wat er is voorbij de bocht.
Die weg is voor hen de weg.
Mochten wij daar ooit komen
dat zien we dat wel als we daar zijn.
Hier is slechts de weg voor de bocht.
En om dat je poƫzie vooral moet horen:
Opmerkingen